W madryckim ratuszu zawrzało po tym, jak niedawno powołana burmistrz Barcelony Ada Colau przedstawiła pomysł wprowadzenia lokalnej waluty w tamtejszym obszarze miejskim. Pobudki są szczytne – chodzi o wspieranie miejscowego rynku, zapewnienie lepszego przepływu pieniędzy w regionie. Jednym z głównych powodów wprowadzania lokalnej waluty jest wzmacnianie mniejszych społeczności. I tu pojawia się problem, bowiem nasilanie lokalnych więzi – a co za tym idzie, odrębności – w rejonie Katalonii nie jest zgodne z interesami hiszpańskiego rządu.

Lokalne waluty działają na zasadzie umowy społecznej, pewnego systemu, na który godzi się miejscowe środowisko biznesowe. Nie zastępują pieniędzy, ale mogą być używane równolegle; funkcjonują jako wzajemny kredyt pomiędzy uczestnikami programu. Korzystanie z alternatywnej waluty jest dobrowolne – ci, którzy zapiszą się do systemu, mogą za jej pomocą dokonywać transakcji.